Guus Geisen en Autopoiesis
Guus Geisen richt zich als coach en facilitator op persoonlijke ontwikkeling, en de ontwikkeling, training en vernieuwing van teams en organisaties.
Zijn aanpak baseert hij op het concept van autopoiesis (zelfcreatie): vanuit je eigen systeem recreëren en reproduceren. De focus ligt daarbij op het leren van jezelf, van anderen en van de wereld om je heen in het NU. Daarover schreef Guus Geisen de boeken Leren in een levend systeem, Autopoiesis – Perspectief op duurzaam, betekenisvol onderwijs en De Kunst van het Denken.
Met de kennis en ervaringen die hij heeft opgedaan en het verinnerlijken van bewezen theorieën, heeft hij het concept van Autopoiesis ontwikkeld. Daarmee maakt hij zelfcreatie voor individuen, teams en organisaties mogelijk en helpt hij hen bij het vinden van balans en succes. Privé en zakelijk.
7x vragen aan Guus
Met welke klanten werk jij het liefst?
“Met mensen, teams of systemen waar het piept en kraakt. Waar mensen persoonlijk, als team of als organisatie willen leren, uit een bepaalde situatie willen komen, verder willen groeien en zich willen ontwikkelen. Bij mij gaat er een belletje rinkelen als patronen vanzelfsprekend worden voor iemand. Denk aan werken op routine, niet meer uitgedaagd worden of te weinig nieuwe dingen doen. Dat betekent dat je te veel herhaalt en te weinig vernieuwt. Voor je het weet ben je dat gevoel voor vernieuwing – voor Autopoiesis – bijna helemaal kwijt. Ik help je om dat weer te vinden. In jezelf, in je team en je organisatie.”
Wat moet ik doen als ik met jou wil samenwerken?
“Contact met mij opnemen. Heb je een vraag, twijfel of gedachte? Laat het mij weten. Zelfs als jij nog niet precies weet waarin je wilt groeien of hoe jij je verder wilt ontwikkelen. Ik help je als je simpelweg vastloopt of wanneer je iets wilt, maar niet weet hoe. Leg jouw betekenisvolle vraag of worsteling aan mij voor en we halen het beste in elkaar naar boven.”
Waar haal jij je kennis en inspiratie vandaan?
“Uit alles en iedereen om mij heen. Uit kunstwerken, de manier waarop een boom is gevormd door de zeelucht of opmerkingen van kinderen. Het mooiste voorbeeld komt van Rembrandt (8): ‘Kinderen gaan naar school zodat er later grote mensen zijn die wel begrijpen hoe we met de aarde moeten omgaan.’ Dat herinnert mij aan de kern van het leven. Als zoiets mij raakt, kan ik daarna niet meer doen alsof die inspiratie er niet was. Dan móét ik daar mee aan de slag in mijn eigen gedrag. Omdat ik daarmee de grenzen van ‘het systeem’ opzoek, trappen veel mensen dan op de rem. Maar ik vind dat wat jou raakt, ook zichtbaar moet zijn in je gedrag. Geen blabla, maar acties.”
Welke boodschap geef jij iedereen die je ontmoet mee?
“Pluk de dag en verlies geen moment om te doen wat je echt wilt doen. Door gebeurtenissen in mijn omgeving heb ik geleerd dat je elke dag moet gebruiken om te doen wat je werkelijk belangrijk vindt. Voor je het weet, is je tijd op. Volg daarom je hart en laat je niet afleiden door details of beperkingen. Als je iets wilt bereiken: ga daar voor en wees gelukkig met wat daaruit ontstaat. Ook als het uiteindelijke resultaat anders is dan je had gehoopt of verwacht. Mijn droom was bijvoorbeeld om ooit met de motor naar de Noordkaap te rijden. Het is er nog niet van gekomen. Want soms moet je iets laten waarvan je denkt dat het heel belangrijk is, maar dat in werkelijk niet de kern is voor jou.”
Wat voor leerling was je vroeger zelf?
“Ik paste totaal niet in het patroon: ik was speels en stuiterde alle kanten op. Aan het eind van groep drie kreeg ik in de gaten dat ik mij moest aanpassen om te ‘overleven’. Dat gevoel heb ik altijd bij me gedragen. Aan de ene kant wil ik niet dat iets of iemand bepaalt wat ik moet doen. Aan de andere kant moet je je als persoon deels aanpassen aan het systeem.”
Droomde je er toen al van om ooit zelf eens voor de klas te staan?
“Nee, ik wilde naar de sportacademie in Tilburg, werd niet toegelaten en kon terecht op de PABO. Zo ben ik in het onderwijs beland. De keuze om in het Speciaal Basis Onderwijs te werken is niet zo gek als je kijkt naar de jongen die ik in groep drie was. Wat als het systeem niet aansluit bij jou als leerling? Ik vind daarom dat het systeem niet moet bepalen wat en hoe een kind moet leren.”
“Tijdens mijn werk in het onderwijs ontdekte ik hoe mooi het is om van anderen te leren en daar anderen bij te helpen. Ik werkte anders dan andere leerkrachten, omdat ik zag wat de kinderen nodig hadden. Daarom ben ik ook directeur geworden: ik wilde die visie op de hele school toepassen. In de school creëerden we vernieuwing en in de regio moesten we aansluiten bij de bestaande realiteit. Daarom werd ik onderwijsbegeleider van groepen scholen en samenwerkingsverbanden. Zo kon ik het systeem veranderen. Ook bij de Onderwijs Begeleidingsdienst bleek het moeilijk om mee te groeien met de veranderende omstandigheden. Mijn eigen bedrijf starten was dus een logische vervolgstap. Als mens en als professional kan ik mij nu focussen op de zaken die er écht toe doen.”